Mufy kablowe w instalacji elektrycznej.

instalacje

Przy budowie instalacji elektrycznej nieodzownym elementem staje się wykonanie prawidłowego połączenia czy zakończenia kabli w sposób zapewniający utrzymanie parametrów elektrycznych i właściwości mechanicznych takich jakie posiadają łączone kable lub przewody. Dotyczy to również skuteczności izolacji.

Połączenia takie umożliwiają mufy kablowe, których konstrukcja uzależniona jest od wielu parametrów takich jak:
• napięcie znamionowe
• rodzaj kabla
• przekrój i liczba żył
• technologia wykonania kabla
• warunki w jakich eksploatowane będzie połączenie.

Mufy przelotowe łączą najczęściej odcinki kabli tego samego rodzaju, natomiast mufy przejściowe służą do wykonywania połączeń różnych rodzajów kabli. Mogą mieć dodatkowo wykonanie w kształcie litery Y lub T. Ze względu na wielką różnorodność kabli mufy kablowe występują w wielu postaciach.

W instalacjach niskiego napięcia mają zastosowanie mufy przelotowe do:
• 4-żyłowych kabli – z izolacją polimerową bez złączek;
• 4-żyłowych kabli – z izolacją polimerową ze złączkami miedzianymi, aluminiowymi bądź śrubowymi;
• 1,3,5-żyłowych kabli – z izolacją polimerową;
• 4-żyłowych kabli opancerzonych – z izolacją papierową lub polimerową.

Specjalnego wykonania wymagają mufy przelotowe przeznaczone do przewodów i kabli górniczych, sygnalizacyjnych, trakcyjnych czy pomp głębinowych.

W instalacjach średniego napięcia występuje dość znaczne zróżnicowanie muf kablowych. Są tu mufy przelotowe do:
• opancerzonych kabli o nieekranowanej izolacji polimerowej (3,6/6 kV);
• 3-żyłowych kabli o nieekranowanej izolacji polimerowej 3,6/6 kV);
• opancerzonych kabli nieekranowanej izolacji polimerowej 3,6/6 kV);
• 1-żyłowych kabli o ekranowej izolacji polimerowej (6/10kV,8,7/15 kV,12/20 kV);
• opancerzonych kabli o ekranowanej izolacji papierowej (8,7/15 kV, 12/20 kV);
• kabli o ekranowanej izolacji gumowej (3,6/6 kV, 6/10 kV).

Ze względu na swoją konstrukcję i wynikające stąd przeznaczenie wyróżniamy:
• mufy żywiczne – usieciowana żywica poliuretanowa wypełnia szczelnie dwuczęściową formę jednocześnie izolując, uszczelniając i zabezpieczając złącze. Przy mufach rozgałęźnych nie występuje konieczność przecinania kabli. Są odporne na działanie promieni UV oraz czynników chemicznych;
• mufy taśmowe – ekrany na żyle roboczej i izolacji kabla odtwarza się za pomocą specjalnej samospajalnej taśmy przewodzącej. Taśma o odpowiednich właściwościach umożliwia odtworzenie krawędzi ekranu na izolacji podstawowej kabla. Dzięki zastosowaniu taśmy o wysokim poziomie względnej przenikalności dielektrycznej w obrębie złączki mamy możliwość sterowania polem elektrycznym. Połączenie można wykonać bez stożkowania izolacji. Taśma wzmocniona lub rura termokurczliwa z klejem tworzy powłokę zewnętrzną. Mufy te stosuje się przy naprawie lub łączeniu konkretnego przewodu;
• mufy taśmowo-żywiczne – wykonane z dwuskładnikowej żywicy epoksydowej, taśm półprzewodzących, strukturalnych, izolacyjnych, uszczelniajacych i wzmacniających oraz miedzianych ekranujących. Ponadto zawierają rękaw plecionki miedzianej, sprężynę dociskową oraz dysze wtryskowe, zawór i rurki odpowietrzające. Izolacja żył odtwarzana jest przy zastosowaniu papieru impregnowanego natomiast ekrany na żyłach i izolacje dowinięte odtwarzane są za pomocą taśmy półprzewodzącej z papierem impregnowanym siciwem. Rękawem plecionki łączone są powłoki i pancerze kabli. Często znajdują zastosowanie przy łączeniu 3-żyłowych kabli energetycznych na napięcie 8,7/15 kV i 12/20 kV z izolacją papierową z siciwem i powłoką ołowianą;
• mufy termokurczliwe – zawierają rury wykonane z usieciowanych poliolefin, wewnątrz pokryte klejem termoplastycznym. Rury obkurczają się pod wpływem wysokich temperatur. W wykonaniu specjalnym znajdują zastosowanie do kabli ekranowych, zbrojonych czy tworzywowych. Rury sterujące umożliwiają na wyregulowanie pola elektrycznego

w miejscach połączeń, na zakończeniach ekranów żył i zakończeniach metalowej powłoki. Wytrzymałość elektryczną łączonych w ten sposób kabli zwiększają rury izolacyjne odporne na działanie olejów. Dzięki dwóm plecionkom uziemiającym i siatce miedzianej uzyskuje się przewodzenie wysokich prądów zwarciowych oraz równomierne odprowadzenie ciepła ze złącza. Rura grubościenna z klejem tworzy osłonę, natomiast przed wilgocią chroni masa uszczelniająca w wykonaniu specjalnym;

• mufy zimnokurczliwe – łączenie żył pierwotnych wykonuje się za pomocą ocynowanego rękawa miedzianego oraz przy wykorzystaniu sprężyn o stałej sile docisku. Rura zimnokurczliwa stanowi powłokę zewnętrzną kabla. Właściwie dobrane parametry muf pozwalają uzyskać połączenie, które będzie trwałe przy stałej temperaturze rzędu 90 oC,
a przy krótkotrwałych obciążeniach nawet do 130oC. Tworzą połączenia elastyczne
i odporne na działanie wilgoci;
• mufy telekomunikacyjne – kompozytowe, termokurczliwe osłony złączy w telefonicznych sieciach napowietrznych, kanałowych lub kablowych. Również w żelowanych lub nie żelowanych z powłokami polietylenowymi, stalowymi, ołowianymi czy aluminiowymi. Wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne osiąga się dzięki zastosowaniu arkuszy

o wielowarstwowej strukturze. Strukturę powłoki kabla w całym złączu uzyskuje się dzięki zintegrowanej z osłoną barierą przeciwwilgociową. Klej termotopliwy jest gwarantem wodoszczelnego połączenia powłoki kablowej z osłoną. Wewnętrzna wkładka izolująca nadaje złączu właściwy kształt. Duża rozpiętość dotycząca wielkości osłon umożliwia realizację złączy nawet o pojemności do 800 par.

Oceń ten post!
[Total: 0 Average: 0]